بیایید یک بار دیگر تحولات چند ماه اخیر ایران از جمله جنبش آزادیخواهی و حق طلبی مردم داخل کشور و چگونگی حمایت های بیدریغ ایرانیان سرتاسر دنیا از هم میهنان را با همدیگر مرور کنیم
باعتقاد من ویژگی بارز این جنبش ، آگاهی و دانش سیاسی و اجتماعی برپاکنندگان آن است
در این جنبش برای اولین بار شاهد جایگزینی مقوله حق با مقوله تکلیف در نزد ایرانیان و همچنین جابجایی موقعیت و نسبت بدنه اصلی جنبش با کادر رهبری ( شما بخوانید هماهنگ کنندگان ) آن بودیم
در این مقال در پی بازشناسی این جنبش نیستم که در این باب زیاد گفته اند و شنیده ایم و پس از این هم خواهند گفت
آنچه اما در این نوشتار در پی آن هستم این است که چرا این جنبش بر خلاف انقلاب " اسلامی " 57 قابل مصادره و در نتیجه انحراف نیست
به باور من اطلاق کلمه انقلاب با آنجه در سال 57 در ایران اتفاق افتاد کمی کج سلیقگی میخواهد ، بعنوان دلیل سوالی مطرح می کنم و آن اینکه : جوانی را تصور کنید که در روز قدس امسال به منظور شرکت در تظاهرات از خانه قدم بیرون میگذارد ، واضح است که این جوان برای تفریح بیرون نیامده است ، همین جوان را تصور کنید که در یکی از روزهای سال 57 ( مثلاٌ شهریور ماه) برای شرکت در تظاهرات از منزل بیرون می آید
تفاوت اصلی این دو جوان در چیست ؟ کدام یک بیشتر آگاهی دارند ؟ کدام یک دشمن را بیشتر می شناسد ؟ کدام یک بیشتر می داند چه میخواهد و چه نمی خواهد ؟ شناخت کدام یک از رهبرش بیشتر، کاملتر و واقعی تراست ؟ کدام یک چشم بسته ترعمل می کند ؟ کدام یک سنتی تر است ؟ کدام یک بیشتر می داند که چه چیز را دارد جایگزین چه چیز می کند ؟ کدام یک نسبت به هر آنچه رهبرش بگوید فارغ از اینکه هر چه باشد مطیع تر است ؟ و در نهایت اینکه سر کدام یک را بهتر و راحت تر میتوان کلاه گذاشت ؟
پاسخ به این سوالات - که در اصل همه یک سوال هستند - کلید موفقیت جنبش سبز 88 است
به همین دلیل و به هزارو یک دلیل واضح و ناگفته دیگر من میگویم این جنبش قابل دزدیدن و در نتیجه انحراف نیست
من به فردای روشن ایران ایمان دارم
نوری را در انتهای تونل می بینم که نور چراغ نیست ... خورشید عالمتاب آزادی است
پاینده ایران آزاد
پیش بسوی جمهوری دموکراتیک ایران زمین
باعتقاد من ویژگی بارز این جنبش ، آگاهی و دانش سیاسی و اجتماعی برپاکنندگان آن است
در این جنبش برای اولین بار شاهد جایگزینی مقوله حق با مقوله تکلیف در نزد ایرانیان و همچنین جابجایی موقعیت و نسبت بدنه اصلی جنبش با کادر رهبری ( شما بخوانید هماهنگ کنندگان ) آن بودیم
در این مقال در پی بازشناسی این جنبش نیستم که در این باب زیاد گفته اند و شنیده ایم و پس از این هم خواهند گفت
آنچه اما در این نوشتار در پی آن هستم این است که چرا این جنبش بر خلاف انقلاب " اسلامی " 57 قابل مصادره و در نتیجه انحراف نیست
به باور من اطلاق کلمه انقلاب با آنجه در سال 57 در ایران اتفاق افتاد کمی کج سلیقگی میخواهد ، بعنوان دلیل سوالی مطرح می کنم و آن اینکه : جوانی را تصور کنید که در روز قدس امسال به منظور شرکت در تظاهرات از خانه قدم بیرون میگذارد ، واضح است که این جوان برای تفریح بیرون نیامده است ، همین جوان را تصور کنید که در یکی از روزهای سال 57 ( مثلاٌ شهریور ماه) برای شرکت در تظاهرات از منزل بیرون می آید
تفاوت اصلی این دو جوان در چیست ؟ کدام یک بیشتر آگاهی دارند ؟ کدام یک دشمن را بیشتر می شناسد ؟ کدام یک بیشتر می داند چه میخواهد و چه نمی خواهد ؟ شناخت کدام یک از رهبرش بیشتر، کاملتر و واقعی تراست ؟ کدام یک چشم بسته ترعمل می کند ؟ کدام یک سنتی تر است ؟ کدام یک بیشتر می داند که چه چیز را دارد جایگزین چه چیز می کند ؟ کدام یک نسبت به هر آنچه رهبرش بگوید فارغ از اینکه هر چه باشد مطیع تر است ؟ و در نهایت اینکه سر کدام یک را بهتر و راحت تر میتوان کلاه گذاشت ؟
پاسخ به این سوالات - که در اصل همه یک سوال هستند - کلید موفقیت جنبش سبز 88 است
به همین دلیل و به هزارو یک دلیل واضح و ناگفته دیگر من میگویم این جنبش قابل دزدیدن و در نتیجه انحراف نیست
من به فردای روشن ایران ایمان دارم
نوری را در انتهای تونل می بینم که نور چراغ نیست ... خورشید عالمتاب آزادی است
پاینده ایران آزاد
پیش بسوی جمهوری دموکراتیک ایران زمین
منصور عزیز، به یغما رفتن انقلاب 57 را هر انسان آگاه و منصفی بدون شک قبول دارد. انقلاب 57 در نوع خودش بی نظیر بود، انقلاب 57 یک نه بزرگ به سیستمی بود که علاوه بر دیکتاتور بودن در داخل، ژاندارم منطقه هم بود. انقلابی بود برای به زیر کشیدن نظامی غیر انسانی با شعارها و مطالبات کاملا مدرن آنروزی. به نظر من این غیر منصفانه ست که بخواهیم برتری جوان امروز را بر جوان 57 برخ بکشیم بلکه باید پیشرو، مدرن و سیاسی بودن جوانان را بر بستر زمان خاص خود و امکانات و تکنولوژی در دسترس هر دوره دید و سنجید. بهتر است به این موضوع توجه داشته باشیم که انقلاب امروز ادامه همان انقلاب به تاراج رفته 57 است، انقلابی که اولین ضربه اش را 30 سال پیش وارد کرده است، با این تفاوت که حالا دو نحوه نگرش به این انقلاب داریم. گروهی که گمان می کند با بهره گیری از همین فرم کنونی دستگاه دولتی ولی داشتن مهره های متعادلتر می توان آزادی و عدالت اجتماعی را در جامعه تحقق بخشید و این یک تفاوت عظیم بین انقلاب 57 و انقلاب در جریان امروز است، جوان دیروز اندک توهمی به تغییر از درون خود سیستم نداشت. انقلاب 57 شکل و فرمش را از دست داد اما خواسته ها ، افق و مطالباتش را هرگز از دست نداد همین است که امروز می بینم علی رغم 30 سرکوب وحشیانه، جنگ، قتل عام و اعدام همچنان جوان امروز(به مثابه همان جوان دیروز) آزادی خواه و برابری طلب، انسان خواهان رفاه و زندگی مدرن، زن عدالتخواه در خیابانها فریاد می زند و خواهان تغییر وضعیت موجود است.
ReplyDelete