با گذشت بیش از هفت ماه از انتخابات ریاست جمهوری و متعاقب آن جهش ناگهانی جنبش سبز ، شماهد این واقعیت هستیم که هر روز بر طول و عرض این جنبش و همچنین بر تعداد مسافران قطار سبز افزوده میگردد .
این امر ، البته در جای خود امر مبارکی است و آن را باید به فال نیک بگیریم ، اما آنچه من در پی آنم یک گام فراتر است !
مگر نه اینکه قرار است هر ایرانی در راه تلاش برای آزادی و دموکراسی فردای میهن ، سهم خود را بپردازد ؟ مگر قرار نیست مام میهن را به اتفاق از چنگال اهریمن درنده خوی جمهوری اسلامی ( حکومت مذهبی ) آزاد کنیم ؟ مگر نه اینکه برای اولین بار در تاریخ این مرز و بوم ، بجای تکلیف ، حق جایگزین شاخص فعالیت مدنی گردیده است ؟
اگر پاسخ با این پرسش ها مثبت است - که به اعتقاد نگارنده اینگونه است - پس بیاییم و ضمن ادای هر چه بهتر حق مطلب ، با هم گامی در راستای ایفای هر چه بیشتر و قویتر نقش خودمان بعنوان یک ایرانی برداریم .
آنچه امروز بعنوان جنبش سبز یا خیزش بزرگ مردم ایران در راستای رسیدن به آزادی و دموکراسی واقعی - و یا حداقل در مسیر درست به سمت یک حکومت مردمی - شهره خاص و عام و زبانزد تمام جهانیان شده است ، تنها و تنها ناشی از حقی است که به واسطه شرکت در انتخابات بوجود آمده واز آن مشروعیت میگیرد . به زبانی دیگر تا رأی نداده باشیم نمیتوانیم به خیابان ها بریزیم و فریاد " رأی من کو ؟ " سر دهیم و در پی آن وبا تکرار اشتباهات حکومتیان و مزدوران دیکتاتور ، تا آنجا پیش برویم که دیگر هیچ دولتی در جهان از فردای جمهوری اسلامی مطمدئن نباشد و کم کم مقدمات چرخش سیاست خارجی خود را بر اساس اهداف جنبش سبز و فردای آزاد ایران فراهم کند . به هر حال به نظر من موتور اصلی این جنبش که در ریشه داربودن و اصالت آن هیچ شکی ندارم ، چیزی بجز شرکت در انتخابات و انجام یک حرکت مدنی نیست .
در این میان ، اما کم نیستند فعالان قدیمی و تازه برآمده سیاسی و فکری که ضمن همراهی با این جنبش ، جان تازه گرفته ، فعالیتهای خود را دو چندان کرده و در گاه بر موج حرکت خروشان مردم ، سواری نموده و در پی کسب نام و اعتبار و حتا در موارد معدودی ، منافع مالی هم هستند !
اینجاست که بایستی به دفاع از مردم ایران و رفتار مدنی شان برخاست . واقعاٌ منصفانه و پذیرفتنی نیست افرادی که تا قبل از انتخابات تمام هم و غم و سعی خود را بر تحریم انتخابات متمرکز کرده و تا آنجا پیش می رفتند که همه شرکت کنندگان در انتخابات را ( یعنی همین مردم عادی کوچه و بازار ) مزدوران رژیم جمهوری اسلامی می نامیدند ، امروز بدون اقرار به اشتباه بزرگ تاکتیکی شان بر خر مراد سوار شده و گوی سبقت را از همگان ربوده و بقول معروف کاتولیک تر از پاپ شوند . درک این موضوع بسیار ساده است که اگر مردم ایران به توصیه های سیاسی اینگونه افراد ( تحت هر نام و عنوانی که هستند و هر پیشینه و سابقه ای که دارند ) عمل می نمودند ، اساساٌ به این زودی ها شاهد پدیده ای به نام جنبش سبز نبودیم و جمهوری اسلامی تا مدتهای مدید بر حکمرانی بی رقیب خود بر وطنمان ادامه می داد و استبداد مذهبی ، بیشتر از گذشته عرصه زندگی را بر مردم بخت برگشته این آب و خاک تنگ می کرد .
اما آنچه امروز می بینیم تنها ناشی از عدم تبعیت مردم ایران از اینگونه رهبران ! و استراتژیست های سیاسی است .
پس پر بیراه نخواهد بود اگر توقع داشته باشیم که این افراد در یک اقدام متمدنانه و منصفانه از تحریم انتخابات و نیز کج فهمی خودشان در مقطعی از زمان ، از محضر مردم شریف ایران - که شوربختانه امروز داغ عزیزان بسیاری دیده اند - عذر خواهی کرده و به گناه خویش اعتراف نمایند .
این حداقل حق مردمی است که با بزرگواری غیر قابل وصف خود همه این افراد را به جمع خود راه داده و با خود همراه کرده اند . این حق باید دیده و بجا آورده شود چرا که شرط اول آزادی و دموکراسی ، روراست بودن و پذیرش اشتباهات گذشته است .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
این امر ، البته در جای خود امر مبارکی است و آن را باید به فال نیک بگیریم ، اما آنچه من در پی آنم یک گام فراتر است !
مگر نه اینکه قرار است هر ایرانی در راه تلاش برای آزادی و دموکراسی فردای میهن ، سهم خود را بپردازد ؟ مگر قرار نیست مام میهن را به اتفاق از چنگال اهریمن درنده خوی جمهوری اسلامی ( حکومت مذهبی ) آزاد کنیم ؟ مگر نه اینکه برای اولین بار در تاریخ این مرز و بوم ، بجای تکلیف ، حق جایگزین شاخص فعالیت مدنی گردیده است ؟
اگر پاسخ با این پرسش ها مثبت است - که به اعتقاد نگارنده اینگونه است - پس بیاییم و ضمن ادای هر چه بهتر حق مطلب ، با هم گامی در راستای ایفای هر چه بیشتر و قویتر نقش خودمان بعنوان یک ایرانی برداریم .
آنچه امروز بعنوان جنبش سبز یا خیزش بزرگ مردم ایران در راستای رسیدن به آزادی و دموکراسی واقعی - و یا حداقل در مسیر درست به سمت یک حکومت مردمی - شهره خاص و عام و زبانزد تمام جهانیان شده است ، تنها و تنها ناشی از حقی است که به واسطه شرکت در انتخابات بوجود آمده واز آن مشروعیت میگیرد . به زبانی دیگر تا رأی نداده باشیم نمیتوانیم به خیابان ها بریزیم و فریاد " رأی من کو ؟ " سر دهیم و در پی آن وبا تکرار اشتباهات حکومتیان و مزدوران دیکتاتور ، تا آنجا پیش برویم که دیگر هیچ دولتی در جهان از فردای جمهوری اسلامی مطمدئن نباشد و کم کم مقدمات چرخش سیاست خارجی خود را بر اساس اهداف جنبش سبز و فردای آزاد ایران فراهم کند . به هر حال به نظر من موتور اصلی این جنبش که در ریشه داربودن و اصالت آن هیچ شکی ندارم ، چیزی بجز شرکت در انتخابات و انجام یک حرکت مدنی نیست .
در این میان ، اما کم نیستند فعالان قدیمی و تازه برآمده سیاسی و فکری که ضمن همراهی با این جنبش ، جان تازه گرفته ، فعالیتهای خود را دو چندان کرده و در گاه بر موج حرکت خروشان مردم ، سواری نموده و در پی کسب نام و اعتبار و حتا در موارد معدودی ، منافع مالی هم هستند !
اینجاست که بایستی به دفاع از مردم ایران و رفتار مدنی شان برخاست . واقعاٌ منصفانه و پذیرفتنی نیست افرادی که تا قبل از انتخابات تمام هم و غم و سعی خود را بر تحریم انتخابات متمرکز کرده و تا آنجا پیش می رفتند که همه شرکت کنندگان در انتخابات را ( یعنی همین مردم عادی کوچه و بازار ) مزدوران رژیم جمهوری اسلامی می نامیدند ، امروز بدون اقرار به اشتباه بزرگ تاکتیکی شان بر خر مراد سوار شده و گوی سبقت را از همگان ربوده و بقول معروف کاتولیک تر از پاپ شوند . درک این موضوع بسیار ساده است که اگر مردم ایران به توصیه های سیاسی اینگونه افراد ( تحت هر نام و عنوانی که هستند و هر پیشینه و سابقه ای که دارند ) عمل می نمودند ، اساساٌ به این زودی ها شاهد پدیده ای به نام جنبش سبز نبودیم و جمهوری اسلامی تا مدتهای مدید بر حکمرانی بی رقیب خود بر وطنمان ادامه می داد و استبداد مذهبی ، بیشتر از گذشته عرصه زندگی را بر مردم بخت برگشته این آب و خاک تنگ می کرد .
اما آنچه امروز می بینیم تنها ناشی از عدم تبعیت مردم ایران از اینگونه رهبران ! و استراتژیست های سیاسی است .
پس پر بیراه نخواهد بود اگر توقع داشته باشیم که این افراد در یک اقدام متمدنانه و منصفانه از تحریم انتخابات و نیز کج فهمی خودشان در مقطعی از زمان ، از محضر مردم شریف ایران - که شوربختانه امروز داغ عزیزان بسیاری دیده اند - عذر خواهی کرده و به گناه خویش اعتراف نمایند .
این حداقل حق مردمی است که با بزرگواری غیر قابل وصف خود همه این افراد را به جمع خود راه داده و با خود همراه کرده اند . این حق باید دیده و بجا آورده شود چرا که شرط اول آزادی و دموکراسی ، روراست بودن و پذیرش اشتباهات گذشته است .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
No comments:
Post a Comment