این نوشتار ، یک نظر شخصی است و نقدگونه ای است بر گوشه ای از آخرین بیانیه آقای مهندس میر حسین موسوی که چند روز پیش منتشر شد .
در ابتدا لازم می دانم با تأکید چندباره بر تأثیر گذار بودن این بیانیه و اثر غیر قابل تردید آن در بالا بردن بیش از پیش جایگاه شخصیتی و راهبرگونه و مسئولیت پذیری آقای مهندس موسوی و کسب اعتبار جدید برای شخص ایشان در میان تمامی مبارزان واقعی راه آزادی و ناظران داخلی و بین المللی ، تنها به ذکر یک نکته بسنده می کنم .
پیشنهاد آقای مهندس موسوی در بند پنجم از مجموعه پیشنهادات و راهکارهای ایشان جهت برون رفت از وضعیت کنونی ایران ، عیناٌ بشرح زیر در سایت رسمی ایشان - کلمه - آمده است :
" برسمیت شناختن حقوق مردم برای اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل ها و پایبندی به اصل ۲۷ قانون اساسی . اقدام در این زمینه که می تواند با درایت و همکاری همه علاقمندان به کشور صورت گیرد در طول چند ماه می تواند فضایی توام با دوستی و محبت ملی را جایگزین در گیری سازمان بسیج و نیروهای امنیتی با مردم و یا درگیری مردم با مردم نماید "
به باور من قانون اساسی فعلی جمهوری اسلامی - و نه ایران ! - دارای هیچگونه ظرفیت معطل مانده ای نیست . بنظر می آید بسیاری از بندها ، ماده ها و اصول این قانون اساسی صرفاٌ جنبه تزئینی دارد . بقول ظریفی که می گفت : در این قانون اساسی بعضی از قانون ها انگار قانون ترند ! با این تعبیر کاملاٌ موافقم چرا که معتقدم با وجود اصل 110 قانون اساسی که ناظر بر موضوع ولایت مطلفه فقیه است ، صحبت از هر گونه حق ، انتخاب و موجودیت انسانی مردم به شوخی بیشتر می ماند کما اینکه در طول سالیان اخیر بارها شاهد نقض آشکار حقوق اساسی مردم توسط سران حکومت و عوامل پیدا و پنهان آن بوده ایم . اشاره به حق مردم برای تشکیل اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل ها در شرایطی که بر اساس همین قانون اساسی ، حق حیات همین مردم که اساسی ترین حق هر انسان است ، میتواند تا حدودی به کم لطفی و بدسلیقگی سیاسی تعبیر شود . واقعیت آن است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ، اساساٌ قانون نیست ! یک ملقمه ی سرشار از تضاد و ناهماهنگی است که تنها در یک اصل خلاصه میشود : آنهم اصل عقب مانده و ارتجاعی و خنده دار ولایت فقیه است و سایر اصول مشروعیت خود را تنها از این اصل میگیرند .
در خاتمه امیدوارم که بتوانیم با ایجاد یک فضای نقد منصفانه و مؤدبانه و انسانی و واقع بینانه ، راهگشای گذار به ایرانی آزاد و آباد باشیم .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
در ابتدا لازم می دانم با تأکید چندباره بر تأثیر گذار بودن این بیانیه و اثر غیر قابل تردید آن در بالا بردن بیش از پیش جایگاه شخصیتی و راهبرگونه و مسئولیت پذیری آقای مهندس موسوی و کسب اعتبار جدید برای شخص ایشان در میان تمامی مبارزان واقعی راه آزادی و ناظران داخلی و بین المللی ، تنها به ذکر یک نکته بسنده می کنم .
پیشنهاد آقای مهندس موسوی در بند پنجم از مجموعه پیشنهادات و راهکارهای ایشان جهت برون رفت از وضعیت کنونی ایران ، عیناٌ بشرح زیر در سایت رسمی ایشان - کلمه - آمده است :
" برسمیت شناختن حقوق مردم برای اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل ها و پایبندی به اصل ۲۷ قانون اساسی . اقدام در این زمینه که می تواند با درایت و همکاری همه علاقمندان به کشور صورت گیرد در طول چند ماه می تواند فضایی توام با دوستی و محبت ملی را جایگزین در گیری سازمان بسیج و نیروهای امنیتی با مردم و یا درگیری مردم با مردم نماید "
به باور من قانون اساسی فعلی جمهوری اسلامی - و نه ایران ! - دارای هیچگونه ظرفیت معطل مانده ای نیست . بنظر می آید بسیاری از بندها ، ماده ها و اصول این قانون اساسی صرفاٌ جنبه تزئینی دارد . بقول ظریفی که می گفت : در این قانون اساسی بعضی از قانون ها انگار قانون ترند ! با این تعبیر کاملاٌ موافقم چرا که معتقدم با وجود اصل 110 قانون اساسی که ناظر بر موضوع ولایت مطلفه فقیه است ، صحبت از هر گونه حق ، انتخاب و موجودیت انسانی مردم به شوخی بیشتر می ماند کما اینکه در طول سالیان اخیر بارها شاهد نقض آشکار حقوق اساسی مردم توسط سران حکومت و عوامل پیدا و پنهان آن بوده ایم . اشاره به حق مردم برای تشکیل اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل ها در شرایطی که بر اساس همین قانون اساسی ، حق حیات همین مردم که اساسی ترین حق هر انسان است ، میتواند تا حدودی به کم لطفی و بدسلیقگی سیاسی تعبیر شود . واقعیت آن است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ، اساساٌ قانون نیست ! یک ملقمه ی سرشار از تضاد و ناهماهنگی است که تنها در یک اصل خلاصه میشود : آنهم اصل عقب مانده و ارتجاعی و خنده دار ولایت فقیه است و سایر اصول مشروعیت خود را تنها از این اصل میگیرند .
در خاتمه امیدوارم که بتوانیم با ایجاد یک فضای نقد منصفانه و مؤدبانه و انسانی و واقع بینانه ، راهگشای گذار به ایرانی آزاد و آباد باشیم .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
No comments:
Post a Comment